gözlerinden karlar yağıyor

gözlerinden karlar yağıyor

uzun geceler karlar yağıyor

karlar yağıyor üşüyorum

ben bu gece soğuyorum

karlarla dans ediyorum

gözlerine bakıyorum

çok karanlık görmüyorum

ben ölmeyi seviyorum

gözlerini seviyorum 2

gözlerini seviyorum

sulardan kaçıyorum

kapıyı açıyorum

duvardan atlamadan

uçmağı arzuluyorum

düşüşü seziyorum

içimi yakar bu üşüyüş

gökyüzünde bir gülüş

içerde bir büyüyüş 

dışarda suya düşüş

uğultu boşluğa bürünmüş

sesim yeryüzüne dönmüş

inan an büyülüymüş

sanki bir an görünmüş

ve denize dönüşmüş

denizkızı

sirenleri duyuyorum

gözlerini seviyorum

gözlerini seviyorum

gözlerini seviyorum

ben adımı bilmiyorum

gece vakti şımarıyorum

sesini soluyorum

kokunu duyuyorum

fırtınalar koparken

denizle sevişiyorum

ben dünü görmüyorum

bugünü özlüyorum

yarından daha antik

bir sır var biliyorum

güneşten daha mistik

bir yer var yürüyorum

sirenleri duyuyorum

gözlerini seviyorum

ben kuşlardan korkarım

çok korkarım kuşlardan

kanatların ardından

güneş batacağından

kaldım bataklıkta yayan

kurbağaların sesini duyan

bir ben varım sağırım

bağırırım

kadını çağırırım

ben kuşlardan korkarım

uçmak zordur benim için 

anlayamam 

kanatlarım yoktur

yalınayak

zaman bitmez

insan biter

tükenir okyanus damlayarak

çıkar kabuk susayarak

kedi topallayarak

dünün tecessümü pak

kayalardan uçarak

tünelde boğularak

nehir uğuldayarak

gemi göğe batarak

denizci ağlayarak

bulutlar tepetaklak 

denizkızı yalınayak

rosa boğulduğunda

denizkızı

günün kara ışığı 

damlıyor soluklarından

karanlık kamaşıyor

gözünün fenerlerinde 

dikenli prangasıyla

savaşıyor zıpkınla

dönüyor okyanusa 

rosa boğulduğunda

kanatlanıp uçuyor

deniz yanmak istiyor